काही माणसे थोडसे जरी संकट आले तरी घाबरून जातात, तर काही माणसे कितीही मोठे संकट आले तरी तोंड देतात; ही संकटांना न डगमगता, न घाबरता, न वाकता, न मोडता तोंड देणारी माणसे म्हणजे भक्त
कुठलंही संकट आलं की घाबरून जाऊ नका. जेवढं संकट मोठं तेवढी मोठी भक्ती माझी झाली पाहिजे. तेवढे माझे प्रयत्न अधिक मोठे झाले पाहिजेत.
ज्या क्षणाला आपण संकटातून बाहेर पडलो आहोत अशी भावना मनात उत्पन्न होते तो क्षण माझ्या आयुष्यात मी कायम जपून ठेवायला हवा.
संकटांमध्ये माझ्या मागे परमेश्वर कसा उभा होता व त्यातून माझं कसं चांगलं झालं ह्याचा मी वारंवार विचार करत राहीन तेव्हाच मी परमेश्वराशी जोडला जाईन
किसी भी संकट के आने पर बिलकुल भी मत घबराना। जितना बड़ा संकट, उतनी मेरी भक्ति भी बडी होनी चाहिए, उतनी ही अधिक मेरी कोशिश भी होनी चाहिए।
